---

_{Anne van As ‘Mountain lake’ acryl / linnen 60 x 75 cm
Anne van As maakt schilderijen en tekeningen waarin de natuur het onderwerp is: uitgestrekte vlakten,
bergen, huisjes, bloemen en dieren. In veel van haar werk lijkt alles wat je ziet bedekt door nevel. Door
deze waas speelt het beeld met de suggestie van het vergane moment. De kunstenaar probeert daarmee
de ongrijpbaarheid van herbeleving van eerdere ervaringen te benadrukken. De beelden krijgen daardoor
iets onheilspellends, maar het is vooral een zekere melancholie die resteert.}

 

_{Willian Austin ‘Confession #12’ hanger, verzilverd koper, acryl en leer 7 x 7 x 2,5 cm
De sieraden/objecten van William Austin zitten letterlijk en figuurlijk dicht op de huid. Metaal is altijd
de basis van zijn composities, maar er is altijd een onverwacht element toegevoegd. Bij riddersporen denk
je bijvoorbeeld aan de tuinplant met prachtige bloementoortsen in allerlei kleurvarianten, maar de
onopvallende plastic textielpins die worden gebruikt in de kledingbranche om prijskaartjes en labels aan
kleding te bevestigen, genoemd. Na de verrukking van een aankoop volgt het verwijderen van dit kleine
irritante ding. In de serie ‘Confession’ komen deze restanten van ‘guilty pleasures’, zoals hij zijn vaak
overbodig aankopen noemt, veelvuldig voor.}

 

_{Heike Kati Barath zonder titel houtskool op papier 260 x 140 cm (foto: Martin Eberle)
De vaak monumentale schilderijen en tekeningen van Heike Kati Barath zijn het resultaat van scherpe
observaties, ontleend aan literatuur, film en haar eigen biografie. Op het eerste gezicht vrolijk en kleurrijk,
maar als je langer kijkt, voelt het soms onbehaaglijk en onheilspellend.}

 

_{Esther Jiskoot ‘Bocetata’ brons, glas, canvas en cantille metaaldraad 25 x 29 x 20 cm
Jiskoot’s interesse ligt in de verontrustende pracht van de imperfecte menselijke conditie. De ontworsteling
aan maatschappelijk opgelegde verwachtingen en het toegeven aan de eigen identiteit is een proces dat
haar fascineert. Jiskoot creëert hybride vormen die bestaan tussen een oorspronkelijke en een futuristische
staat. Door middel van het vormen en vervormen van contrasterende materialen onderzoekt zij het menselijk
gedrag tussen oerinstincten / natuur en cultuur op een intuïtief zintuigelijk niveau.}

 

_{Wilma Kuil ‘Anthurium’ applicatie 115 x 85 cm
Gedessineerde stoffen is het materiaal waar Kuil mee werkt. De patronen, de structuur, de souplesse, de
kleuren en de kwaliteit van het textiel verbinden en vormen de beelden die zij uitwerkt naar autonoom werk.
Herinneringen zijn vaak een uitgangspunt, niet vanuit een nostalgisch oogpunt, maar vanuit observaties en
ervaringen. Haar werken zijn reflecties op het leven.}

 

_{Pieter Kusters ‘Schoenen van de kardinaal’ acryl op doek 17 x 45 cm
In het werk van Pieter Kusters waart het zelfportret rond. Absurd verhalend, ironisch, met respectvol
historisch besef en altijd zijn motto volgend: “Ik neem lichtvoetigheid zeer serieus.”}

 

_{Fons van Laar ‘Appel 3’ keramiek 66 x 31 x 31 cm
Fons van Laar toont keramische opengewerkte geglazuurde vazen. Hij combineert spelenderwijs artistieke
tradities met echo’s van beelden uit verre oorden. Vibrante florale motieven, vogels en fruit naast Perzische
paisley-motieven en Spaanse Middeleeuwse ruiters.}

 

_{Daniel Levi ‘Foolish Whisper’ keramiek 45 x 50 x 40 cm
De keramische objecten van Daniel Levi zijn stenen herinneringen aan zijn vele verre reizen. Abstracte en
figuratieve elementen komen op een speelse en fantasierijke wijze samen, soms gedecoreerd met fotografische
fragmenten. Uit rotspartijen groeien tempels die weer worden gecombineerd met in klei gevormde voorwerpen
die hij tijdens zijn reizen heeft gevonden. Zo zwaar als de objecten zijn, ze lijken feestelijk licht door de vrolijke
combinaties.} 

 

_{C.A. Wertheim Zelfportret Oost-Indische inkt op papier 28 x 38 cm
Wertheim maakt voornamelijk zelfportretten in de meest uiteenlopende stijlen met gebruik van zeer diverse
materialen. In het meest recente werk is haar gezicht vaak verdwenen. Ze is zich als het ware gaan verstoppen,
hoewel ze, meer of minder verborgen, toch onmiskenbaar aanwezig blijft in de schilderijen van interieurs en
‘portretten’ van planten en bomen.}